Enkele uitgangspunten
Onderzoek in het beroepsonderwijs wijst uit dat studenten leren van ervaringen (ook wel reflecteren genoemd) niet zo erg waarderen. Reflectie wordt doorgaans gezien als een verplichte, talige, ‘fuzzy’ en instrumentele bezigheid, gericht op kennis en vaardigheden voor het beroep. Dat is bijzonder omdat de ervaringen prachtige en unieke verhalen zouden moeten opleveren. Er wordt – ten onrechte – vanuit gegaan dat studenten, docenten en begeleiders de techniek van het reflecteren al beheersen. Het verschil tussen ‘evalueren’ en ‘reflecteren’ is – zo blijkt – ook niet altijd helder. Hetzelfde geldt voor medewerkers in organisaties die een (half)jaarlijs ontwikkelgesprek moeten voeren met hun leidinggevende. Reflectieve gesprekken in relatie tot wat studenten en medewerkers écht drijft of bezighoudt worden nauwelijks gevoerd. De methodiek en het boek: ‘Leren van verhalen’ geeft niet alleen in één oogopslag de onderdelen weer uit het reflectieproces maar geeft ook heel helder inzicht op welke niveaus er gereflecteerd kan worden. Conceptuele kennis wordt op een makkelijke manier uitgelegd en ondersteund met praktische werkvormen, wetenschappelijke inzichten, tips en verhalen. Het leren start bij het verhaal van de ‘lerende’ (iedereen die wil een stap verder wil zetten in zijn of haar ontwikkeling) waardoor hij of zij auteur blijft van zijn eigen verhaal.
Het is belangrijk om te vermelden dat de methodiek geen ‘methode’ of ‘rigide stappenplan’ is. Dan zijn we immers terug bij af. De methodiek: ‘Leren van verhalen’ gaat er vanuit dat persoonlijke ontwikkeling niet enkel is voorbehouden aan leerlingen en studenten maar dat betekenisvol leren van toepassing is op iedereen. Docenten, studieloopbaanbegeleiders, leerkrachten, managers, coaches en bestuurders hebben hierin een grote verantwoordelijkheid. Zij zijn rolmodellen en kunnen invloed uitoefenen. Iedereen leert op zijn of haar eigen niveau, manier, fase en binnen een eigen unieke sociale en/of professionele context. De methodiek past hierdoor goed in gepersonaliseerde onderwijsconcepten en innovatieve werk- en leeromgevingen.
De methodiek: ‘Leren van verhalen’ gaat er vanuit dat iedereen van nature leergierig en nieuwsgierig is. De methodiek gaat daarom niet uit van ‘moeten’, verplichte reflectie, focus op wat fout gaat of veranderingen van bovenaf maar op de eigen kracht, het zelf maken, bespreken, waarderen en delen van keuzes die leiden tot het zien en pakken van kansen. De methodiek sluit aan bij de dialoog als instrument en de theorie van: ‘waarderend onderzoeken’. Door te luisteren, het stellen van vragen en te waarderen wat er is, kan de lerende zich ontwikkelen van binnenuit. De methodiek leert lerenden en (begeleiding)leiders zoeken naar een perfecte match tussen de (professionele) identiteit van de lerende en de identiteit van de lerenden. Het is niet alleen van waarde voor de lerende zelf, maar ook van de organisatie. Zij houden hiermee zicht achter de wensen, waarden en de drijfveren van de medewerker(s).
De methodiek: ‘Leren van verhalen’ is de ruggengraat van: ‘De Netwerkplaats’ ‘De Netwerkplaats’ is een…
De SHII open einde leeromgeving in Ulft (Oude IJsselstreek) is een inspirerende plek…
De methodiek: ‘Leren van verhalen’ wordt in het ‘Handboek beroepsgerichte didactiek’ (uitgeverij Pica…
Studie- en werksucces door leerorkest (SWLO)
Het leerorkest is een initiatief van Nono Poels…
De KL(IK!) inspiratiesessie is enthousiast ontvangen tijdens de landelijke Big Picture Learning dag…
Vandaag ben ik getagd door Jules. Jules is een oud-student van het Graafschap College en speelt momenteel de voorstelling: ‘Boys don’t cry’. De voorstelling gaat over zijn homoseksualiteit. Jules is opgegroeid in de Achterhoek…